زبان لهستانی زبان دوم در انگلستان است. بر اساس آخرین آمار منتشر شده، بیش از نیم میلیون نفر در این محدوده جغرافیایی به زبان مادری خود، لهستانی، صحبت می‌کنند.
براساس آمار، حدود ۱۴۰ هزار نفر ساکن در انگلستان و ولز قادر به تکلم زبان انگلیسی نیستند و ۷۲۶ هزار نفر هم تا درجه‌ای می‌توانند به این زبان صحبت کنند.
در مجموع برای چهار میلیون نفری که حدود هشت درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند نه زبان انگلیسی و نه ولزی، زبانهای اصلی نیستند.
پس از زبان لهستانی و زبانهای رسمی انگلیسی و ولزی، دو زبان پنجابی و اردو در میان زبانهای خارجی دومین و سومین جایگاه را دارند. عربی، فرانسه و چینی با لهجه های مختلف، زبانهای فراگیر دیگر در انگلستان محسوب می شوند.
صاحب لهستانی یک سوپرمارکت در لندن می‌گوید:«برخی از مهاجران لهستانی پس از پنج سال انگلیسی را بهتر از منی که ۶۵ سال است اینجا زندگی می‌کنم، صحبت می‌کنند. اغلب لهستانی‌ها انگلیسی را خوب صحبت می‌کنند. یادگیری زبان وقت گیر است و یادگیری زبان انگلیسی خیلی سخت است.»
یادگیری زبان مقصد برای مهاجرانی که اغلب برای کار و زندگی بهتر وارد جامعه و کشور جدید می‌شوند یک ضرورت است.
تام ایستن، معلم زبان انگلیسی می‌گوید:«بیشتر این افراد ۱۰ ساعت در روز کار می‌کنند و عصر بعد از کار مستقیما سر کلاس زبان حاضر می‌شوند. حقیقتا من که خودم نمی‌توانستم. برایشان به احترام، کلاه از سر بر می‌دارم.»
اما یکی از نخستين جمله‌هایی که مهاجران در انگلستان یاد می‌گیرند و به زبان می‌رانند چیست؟ «زندگی در اینجا را دوست دارم، اما چرا هوا همیشه بارانی است؟»
