محققان آمریکایی و انگلیسی با انجام تحقیقات وسیع بر روی مرگ و میر کوهنوردان در کوه "اورست" به مستندات تازه‌ای درباره دلایل مرگ آنها دست یافتند.
یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی اولین مطالعات گسترده را درباره فاکتورهایی که باعث مرگ کوهنوردان "اورست" می‌شوند، انجام داد. این فاکتورها عبارتند از : شرایط آب و هوایی سخت، خستگی، ورم مغزی، سقوط بهمن و مشکلات تنفسی.
این مطالعات توسط محققان آمریکای شمالی و انگلیسی انجام شد و در مجله پزشکی انگلیس منتشر شد.
کوه "اورست" یکی از خطرناک‌ترین کوه‌هاست. از سال 1920 هزاران کوهنورد سعی کرده‌اند تا به قله آن که در ارتفاع 29 هزار پایی است ، دست یابند. بیش از 200 نفر تاکنون جان خود را در این راه از دست داده‌اند.
دکتر کنت مور، استاد فیزیک از دانشگاه تورنتو می‌گوید: تاکنون مطالعات گسترده‌ای در این باره انجام نشده بود. بعد از انجام این تحقیقات ما به خوبی می‌دانیم که چه فاکتورهایی نقش مهمتری در مرگ کوهنوردان در اورست ایفا می‌کنند.
محققان 212 مرگ در اورست بین سال‌های 1921 تا 1969 را بررسی کرده‌اند، آنها از اطلاعات ثبت شده زیادی در پایگاه‌های مختلف استفاده کردند.
آنها دریافتند:
- 192 مرگ بالاتر از کمپ آخر اتفاق افتاده‌اند که نسبت به مرگ و میر در کوه‌های دیگر این آمار در "اورست" بیشتر است.
- شرایط آب و هوایی سخت دلیل 25 درصد از مرگ‌ها را به خود اختصاص داده است.
- بالاتر از ارتفاع هشت هزار متر، آن دسته از افرادی که مشکل تنفسی پیدا نکرده‌اند بر اثر مشکلات مغزی و به خصوص ورم مغزی جان خود را از دست داده‌اند.
- بسیاری از کسانی که در اورست مرده‌اند از گروه خود جا مانده‌اند که این به دلیل خستگی بوده است.
- بیشتر کوهنوردان هنگام صعود به ارتفاع بالاتر از هشت هزار متر مرده‌اند در حالی که محلی‌ها (اهالی پنال و تبت) بیشتر در ارتفاع پایین‌تر جان خود را از دست داده‌اند.
- سفر به اورست حدود 60 روز طول می‌کشد. 80 درصد کوهنوردان بعد از رسیدن به قله جان خود را از دست می‌دهند.
دکتر فیرت مدیر این تحقیقات، از دانشگاه ماساچوست می‌گوید: این تصور وجود داشت که سقوط بهمن و مشکلات تنفسی در کوه اورست مهم‌ترین دلیل مرگ و میر کوهنوردان است. اما تحقیقات ما نتایج دیگری را نشان می‌دهد.
یکی از محققان می‌گوید: تحقیقات ما برای جلوگیری از مرگ و میر در کوه اورست بوده است. بیشترین کسانی که در این کوه می‌میرند جوان هستند و دوستان و خانواده‌های آنها از وجودشان بی‌بهره می‌مانند. کوهنوردی مفرح است، اما باید مراقبت‌های لازم انجام شود تا به بهای مردن کوهنوردان تمام نشود. کوهنوردان سعی کنند آمادگی لازم را کسب کنند سپس دست به صعود بزنند. کوه اورست سال دیگر هم سر جای خود خواهد بود!
