تا سال 2020 نزديک به يک میلیون بلژیکی تنها خواهد بود.
بسیاری از ما احساس تنهایی می کنيم. برای برخی، پس از مدتی اين حس از بين می رود ولی برخی ديگر هيچ گاه از اين حس رهايی نمی يباند.
تنهايی یک مشکل بزرگ است که در نهایت انسان را افسرده، بیمار و یا فقير می کند.
انسان مدرن پس از يک روز کاری سخت و طولانی دیگر انرژی رفتن به کلاس موسيقی و يا شرکت در جلسه ی کمیته ی محله را ندارد. او ترجيح می دهد در حالی که تلويزيون تماشا می کند، لپ تاپش را روی پاهايش گذاشته و با دوستانی چت کند که بمدت 20 سال در زندگی واقعيش نديده است.
جای تعجب نیست که 8 درصد از بلژیکی ها به صراحت اذعان می کنند که تنها هستند. ولی بيشتر مردم براحتی اين حقيقت را نمی پذيرند و اعلام نمی کنند.
بزرگترين گروه از افراد تنها، جوانانی هستند که برای نخستين بار روی پای خود می ايستند. 34 درصد از دانش آموزانی که بصورت ناشناس با چت و يا شماره ی teleblok تماس برقرار می کنند می گويند که کسی را ندارند که به آنها کمک کند. برای بسياری از آنها مرحله ی از دبيرستان به دانشگاه وارد شدن دشوار است بويژه اگر در خوابگاه زندگی کنند.
