پاوول میلر نویسنده فناوری به مدت یکسال قید اینترنت را زد و حالا دست از پا درازتر به دنیای آدمهای مرتبط باز گشته است.
شاید بارها به این موضوع فکر کرده‌اید که در طول روز ساعتهای زیادی را به وقتگذرانی در اینترنت مشغول هستیدو در صورتی که جلوی خود را بگیرید و به رایانه و گجت‌هایی که شما را وارد اینترنت می‌کنند نزدیک نشوید کارهای متنوع تری انجام خواهید داد یا کتاب‌های متنوعی می‌خوانید و به دیدار خانواده و آشنایان می‌روید یا حتی چیزهایی را در زندگی غیر آنلاینتان پیدا می‌کنید که بسیار ارزشمندتر از ماجراهای مجازی و حاشیه های آن خواهند بود.
اما کار به همین راحتی ها هم نیست، وقتی که آلوده به اعتیاد اینترنتی شدید و به شبکه‌های اجتماعی عادت کردید و زندگی‌تان را بر اساس امکانات و اپلیکیشن ها و سایتهای اینترنتی مرتب کردید ترک این فضا ممکن از دردسر سازتر از حضور در آن باشد. مثل ماجرایی که برای پاوول میلر ۲۷ ساله به وجود آمده و او را بعد از یکسال دست و پا شکسته به این فضا برگردانده است.
پاوول از روز سی آپریل سال گذشته دسترسی اش را با اینترنت به امید تجربه زندگی واقعی در دنیای غیر مجازی قطع کرد و حالا بعد از یکسال اولین جمله‌ای که به زبان می‌آورد این است: «اشتباه کردم!»
او می‌گوید که سال گذشته که اینترنت را ترک کرد فکر می‌کرده که این فضای بی‌معنی او را ناکارامد و تنبل کرده و روحش فاسد شده است.
اما حالا پس از یکسال که ارسال و دریافت اینترنت را ترک کرده، برای کسی لایکی نزده و چیزی را روی اینترنت جستجو نکرده به مخاطبانش می‌گوید که دوست دارد به آن‌ها بگوید که مشکلاتش را حل کرده، روحش را صیقل داده و «واقعی» تر و کامل‌تر از قبل شده است اما حقیقت چیز دیگری است. ساعت ۸ شب از خواب روزانه بیدار می شود! پیغام های صوتی اش را گوش می‌کند برای صرف قهوه به کافی شاپ می رود، روزنامه می‌خواند و زندگی کسل کننده اش را ادامه می دهد. او می‌گوید که در ابتدای ماجراجویی اش اصلاً فکر نمی کرده که یکسال بعد با این روی پاوول آشنا شود!
سال گذشته او می‌خواست تا پس از جدایی از اینترنت، کارش را ترک کند، به خانه پدری اش برگردد، کتاب بخواند و بنویسد و در میان اوقات فراغتش هر کاری می‌خواهد انجام دهد.
پاوول یک نویسنده حوزه فناوری بود و به همین دلیل نشریه verge هم هزینه‌های او را برای ترک اینترنت تأمین کرد. حالا او می‌توانست بی دغدغه از دنیای تکراری معتادان به اینترنت جدا شود. هفته‌های اول هم مسلماً بسیار به پاوول خوش گذشته است. دغدغه چک کردن ایمیل و یا پیام‌های شبکه‌های اجتماعی را نداشته و خودش را در انجام برنامه اش موفق می‌دیده و احتمالاً به همه آن‌هایی که وقتشان را با شبکه‌های اجتماعی و اینترنت می گذراندند پوزخندی هم می‌زده است.
حالا اما با دهها نامه کاغذی سر و کله می‌زند که باید یکی یکی جوابشان را نوشته و ارسال کند. او حتی بخش عمده‌ای از دوستانش را هم از دست داده است. خوب یا بد بخشی از روابط اجتماعی ما در شبکه‌های اجتماعی شکل می‌گیرد یا به کمک ایمیل و سرویس های پیام رسان و چیزهای مشابه گسترش می‌یابد و وقتی که شما دور از این امکانات باشید و تازه یک نویسنده حوزه فناوری هم باشید باید کم کم قید دوستان یا حتی افرادی که بتوانید آن‌ها را برای یک گپ کوتاه دعوت کنید را بزنید!
اما روز یکم می ۲۰۱۳ پاوول باز هم به دنیای اینترنت بازها برگشت. سرخورده از دنیای بدون صفر و یک و آماده برای پذیرش همه اشتباهات احتمالی پیش رو. او می نویسد: «وقتی که به اینترنت برگشتم، ممکن است که نتوانم به خوبی از آن استفاده کنم، ممکن است عصبی شوم، یا روی همه لینکهای مزخرف کلیک کنم وقتی هم برای نوشتن یک داستان علمی تخیلی نخواهم داشت، اما حداقل خیالم راحت است که به دنیای اینترنت متصلم.»
سرگذشت یکساله پاوول میلر را به زبان خودش در اینجا بخوانید.
