دختری در شب تنها به خانه می‌رود فیلمی به کارگردانی و نویسندگی آنا لیلی امیرپور است. این فیلم را به عنوان «نخستین فیلم ایرانی در ژانر ترسناک وسترن» می شناسند.
داستان فیلم به شکل حداقلی روایت می‌شود و فرم بصری فیلم نمود چشمگیری دارد. فیلمبرداری سیاه و سفید با نورپردازی شگفت‌انگیز، لوکیشن‌های حیرت‌انگیزی را در آمریکا به شدت به ایران شبیه می‌کند تا در تصاویری به غایت تاثیرپذیرفته از بزرگان سینما، همه چیز برای یک فیلم مفرح که رفته‌رفته لایه‌های متعددی می‌یابد، فراهم شود.
فیلمساز به مدد فرمش، دنیای دیگری بنا می‌کند که هیچ شباهتی به واقعیت ندارد، اما به شدت باورپذیر است. ما همه آدم‌های داستان ساده فیلم را حس می‌کنیم و با آنها همراه می‌شویم.
این فیلم داستان چند شخصیت را در شهری تخیلی در ایران به نام «شهر بد» روایت می‌کند. آرش که پدر معتادی دارد با دختری که خون‌آشام است برخورد می‌کند و عشقی میان آنها شکل می‌گیرد.
