تاکنون نقش دیابت گونه 2 در برخی ناهماهنگی های جنسی شناخته شده بود، اما به تازگی پژوهشی انجام شده که نشان می‌دهد زنانی که به دیابت گونه 1 دچار شده اند هم باید خود را آماده رويارويی با دشواری های جنسی کنند.
دیابت گونه 1 دیابتی وابسته به انسولین است که در بيشتر موارد از دوران کودکی آغاز می‌شود.
در این پژوهش که در دانشگاه لوون بلژیک انجام شده، نمايان شده که ابتلای همزمان این زنان به افسردگی یکی از دلايلی است که سبب افزایش چشمگير خطر بروز ناهماهنگی های جنسی می‌شود. ناهماهنگی های گوناگونی که در این زنان به چشم می‌خورد به ترتیب گسترش و همه گيری اين گونه دسته بندی می شوند: کاهش میل جنسی 57 درصد، دشواری در رسیدن به اوج لذت جنسی (ارگاسم) 51 درصد، کاهش برانگیختگی جنسی 38 درصد و درد هنگام نزدیکی 21 درصد. دستاورد این پژوهش به دیابتی‌ها، به ویژه زنان هشدار می‌دهد که هم بیماریشان را جدی بگیرند و هم به عوارض کمتر شناخته‌شده بیماری توجه بيشتری کنند.
پیش از این، تاثير بیماریهای جسمی در بروز ناهماهنگی های جنسی بیشتر در آقایان و بيشتر در ناهماهنگی نعوظ بررسی شده بود چنان که پژوهش ها نشان داده که بیش از 70 درصد موارد ناهماهنگی در نعوظ در مردان، به سبب بیماریهای جسمی، از جمله دیابت، بیماریهای کلیه، استفاده از الکل، بیماریهای عصبی، ام.اس، بیماریهای عروقی، گرفتگی رگها و مانند آن رخ می‌دهد.
