ظروف یکبار مصرف پلیمری و کیسههای پلاستیکی در صورت تماس با مایعات و مواد غذایی بالای ۴۰ درجه، ماده شیمیایی و تلخ به نام "استایرن" از خود خارج می‌کنند که بیش از ۷۷ نوع بیماری سرطان‌زا را به همراه دارد.
طبق آمار جهانی روزانه 3.5 میلیون تن زباله در سراسر دنیا تولید می‌شود که سهم ایران در این تولید به 40 هزار تن در روز می‌رسد که این میزان 1.15 درصد تولید زباله جهان است.
بر اساس آمارهای ارائه شده هر فرد تهرانی به طور متوسط روزانه 3 پلاستیک وارد چرخه محیط زیست می‌کند در حالی که با مصرف نکردن یک کیسه پلاستیکی در هفته در هر خانواده ایرانی می‌توان از مصرف حدود 816 میلیون کیسه پلاستیکی در سال جلوگیری کرد.
ظروف یکبار مصرف پلیمری و کیسههای پلاستیکی در صورت تماس با مایعات و مواد غذایی بالای 40 درجه، ماده شیمیایی و تلخ به نام "استایرن" از خود خارج می‌کنند که بیش از 77 نوع بیماری سرطان‌زا را به همراه دارد.
از قرار گرفتن مواد پلاستیکی در مجاورت حرارت بالا یا دماهای بسیار پایین (نزدیک به نقطه انجماد) یک ماده شیمیایی با خصوصیات شدیدا سمی و سرطان‌زا به نام "دیوکسین" آزاد می‌شود. به همین دلیل نوشیدن چای و آب یخ زده در داخل ظروف پلاستیکی در صورت استفاده مداوم در دراز مدت می‌تواند موجب ایجاد سرطان‌های دستگاه گوارش شود.
قرار دادن نان داغ در کیسه پلاستیکی باعث شکسته شدن شاخه‌های پلیمری کیسه و مهاجرت " مونومر" به داخل مواد موجود در آن و در نتیجه ورود به سیستم غذایی و بدن انسان خواهد شد که در نهایت در دراز مدت منجر به سرطان می‌شود.
متأسفانه امروزه میلیون‌های روزه‌دار در ایام ماه مبارک رمضان و سایر ایام مذهبی نذورات خود را در ظروف یکبار مصرف توزیع می‌کنند در حالی که از آلودگی و سرطان‌زا بودن این ظروف بی اطلاع هستند.
پلاستیک‌های پایه نفتی با ماندگاری بیش از 300 سال یک ماده تجزیه ناپذیر محسوب می‌شوند این در حالی است که کیسههای تجدیدپذیر با پایه غیر نفتی به طور متوسط از یک الی 2 سال تجزیه شده و به طبیعت برمی‌گردند.
راه حل کاهش استفاده از ظروف و کیسههای پلاستیکی و جلوگیری از بروز بیماری‌های مذکور، تغییر الگو و کاهش مصرف کیسه‌ها، ظروف و محصولات یکبار مصرف پلاستیکی و به جای آنها استفاده از ظروف با پایه گیاهی(نشاسته ذرت، سیب‌زمینی و غیره) و نیز بازگشت به فرهنگ سنتی استفاده از ساک‌های پارچه‌ای برای خرید‌های روزانه و ظروف ملامینی و چینی برای توزیع نذورات است.
از مزایای استفاده از ظروف یکبار مصرف گیاهی و کیسههای پلاستیکی تجزیه‌پذیر می‌توان به سازگاری با محیط زیست، تهیه شده از منابع اولیه تجدید پذیر و عدم وابستگی به مواد اولیه نفتی، بدون هیچ‌گونه آثار تخریبی بر محیط زیست پس از تجزیه شدن در خاک و مصرف انرژی کمتر در فرآیند تولید اشاره کرد.
