اين گذرنامه ها که اثر انگشت و ساير مشخصات فيزيکی دارنده در آن گنجانده می شوند از سال ۲۰۰۴ تاکنون در بلژيک استفاده می شوند ولی به گفته ی اين دانشمندان روشهای نگهداری و جابجايی اطلاعات در اين گذرنامه ها بسيار ناامن و ناتوان است.

مقامات دولتی برای کنترل اين گذرنامه ها از گونه ای امواج راديويی (Radio Frequency Identification) بهره می برند و از راه دور نيز می توانند اطلاعات اين کارتهای شناسايی را بخوانند.

بديهی است که تبه کاران نيز برای اين کار با مشکل زيادی روبرو نخواهند شد و می توانند مشخصات هر کسی که اينگونه مدارک شناسايی دارند را بسادگی بدست بياورند. هم اکنون اين پاسپورتها دارای امضا، اثر انگشتهای دست و يک عکس صاحب خود است.

به گفته ی پروفسور Quisquater و پروفسور Poullet نکته ای که از ديد شهروندان و دولتمردان پنهان مانده مشکلات فنی و امنيتی اين کارتهاست. آنها می گويند که استفاده از اين کارتها برای مردم باز گذاشتن دست تبه کاران برای ديدن مشخصات محرمانه ی شهروندان است.

اين دانشمندان برای پژوهش خود از مدارک زيادی از جمله به مدارکی از شرکت Smart Card Alliance ، شرکتی که اين کارتها را می سازد، اشاره کرده اند و اين اطلاعات را پس از دسته بندی و مرتب کردن برای رئيس جمهور آمريکا فرستاده اند تا او را از خطر آگاه کنند که از استفاده ی اين کارتها برای همگان پيشگيری کند.

گذشته از اين با توجه به قابليت رديابی اين کارتها، دارندگان بسادگی قابل تعقيب شدن هستند و با توجه به اينکه کدهای برنامه نويسی شده ی اين کارتها بسيار پيش پا افتاده هستند، شکستن قفل آنها کار سختی نيست.

آدينه ۳ آذر ۱۳۸۵ (24-11-2006) 14:33   بازدید: 1639 بار