مشاركت زنان در ورزش در قرن بيستم ميلادي، بويژه اواخر آن افزايش چشمگيري يافت. اين افزايش تحت‌ تاثير تغييرات فرهنگي جامعه بود كه بر برابري جنسيتي تاكيد داشت.

ورزش عمومي
زماني تصور مي‌شد كه ورزش شديد به سيستم ساخت مانند زنان آسيب مي‌رساند. در ضمن عقيده داشتند كه زنان بويژه در جريان عادت ماهانه نبايد ورزش كنند. امروزه خلاف هر‌دوي اين موارد یکسان شده است.

ورزش عمومي كه به معني انجام تمرينات ورزشي توسط تمام افراد جامعه و سلامتي عمومي افراد است و دست کم روزانه 30 دقيقه و 5 روز در هفته توصيه مي‌شود براي زنان بسيار سودمند است.

اما انجام تمرين‌هاي ورزشي در ميان زنان جايگاه بسيار پاييني دارد. به عنوان مثال، طبق پژوهشها «فدراسيون ورزش و آمادگي جسماني زنان»، بريتانيا با بحران آمادگي جسماني و ورزش زنان مواجه است و تنها يك پنجم (20 درصد) از زنان براي تندرستي خود به تمرينات ورزشي كافي مي‌پردازند، در حالي كه 60 درصد زنان تصور مي‌كنند تمرينات ورزشي كافي دارند.

برخي معتقدند به تصوير كشيدن زنان مدل و لاغر اندام در رسانه‌ها، باعث مي‌شود زنان بيشتر به دنبال حفظ لاغري بروند تا تناسب و سلامتي جسماني. همچنين بسياري از زنان هنوز فكر مي‌كنند ورزش، غيرزنانه است.

ورزش حرفه‌اي
زناني كه به صورت حرفه‌اي و سنگين ورزش مي‌كنند مستعد نارسایی ها قاعدگي از جمله تاخير در آغاز آن، فقدان نخستین و ثانويه، افزايش فاصله بين دو سيكل قاعدگي و فقدان تخمك‌گذاري هستند.

برای نمونه ، فقدان قاعدگي در 3 تا 5 درصد كل جمعيت رخ مي‌دهد اما در 15 تا 60 درصد زنان ورزشكار دیده مي‌شود كه از جمله علل آن، وزن پايين بدن، از دست دادن سريع وزن، آغاز سريع ورزش ‌هاي سنگين، تغذيه ناكافي در مقايسه با احتياج به انرژي و وجود استرس‌هاي فيزيكي و رواني است.

در صورت فقدان قاعدگي به مدت طولاني، خطر كاهش تراكم استخواني و ايجاد پوكي استخوان زودرس هست. به نظر مي‌رسد ساير نارسایی ها قاعدگي خانم‌ها هم در كاهش تراكم استخوان در درازمدت موثر باشند.

فقدان هورمون استروژن، لااقل به صورت تئوريك سبب بالا رفتن چربي‌هاي خون و ايجاد «آترواسكلروز» زودرس مي‌شود.

پس درمان مناسب نارسایی ها قاعدگي اهميت بسزايي دارد. نكته مهم اين است كه ورزش‌هاي عمومي دقيقا برعكس اين عمل مي‌كنند و به تنظيم قاعدگي كمك نيز مي‌كنند.

سه شنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۰ (31-05-2011) 06:00   بازدید: 1137 بار