استفاده از میدان مغناطیسی برای ساخت قطارهای معلق مدتی است که توسط برخی از کشورها به کار گرفته می‌شود. دانشمندان اکنون روی موادی کار می‌کنند که می‌توان با استفاده از آنها قطارهای شهری را روی دیوار ساختمان‌ها حرکت داد.
کلید حل معمای قطاهای معلق، استفاده از قابلیت‌های میدان‌های مغناطیسی است. الکترومگنت‌های نصب شده در کف و کناره‌های قطار تحت تأثیر میدان مغناطیسی ریل‌ها قرار می‌گیرد. قدرت این میدان آن‌قدر زیاد است که قطار و مسافران و بار آنان را بین ریل و آسمان معلق نگه می‌دارد. میدان مغناطیسی روی ریل حرکت می‌کند و قطار را به همراه خود به پیش می‌کشد. این میدان مغناطیسی را موتورهای الکتریکی تعبیه‌شده در ریل‌ها تولید می‌کنند.
چنین قطاری که به اصطلاح قطار مغناطیسی معلق نامیده می‌شود، به دلیل عدم اصطکاک با ریل هم سرعت به مراتب بیشتری دارد و هم آلودگی صوتی کمتری تولید می‌کند.
نمونه‌ای از این قطار را آلمانی‌ها در چین ساخته‌اند. این خط راه‌آهن "ترانس‌راپید" نام دارد و قطار آن با سرعت بیش از ۴۰۰ کیلومتر در ساعت بین شهر شانگهای و فرودگاه نزدیک به این شهر در حرکت است.
حرکت قطارهای آینده بر بستر ابررسانا
برخی از مواد در دمایی مشخص حالت ابررسانا پیدا می‌کنند. به این معنی که مقاومت الکتریکی درون ماده به صفر می‌رسد. در این حالت ماده ابررسانا از جریان الکتریسیته‌ای که به آن وارد می‌شود، نمی‌کاهد. بدین ترتیب جریان الکتریسیته در حلقه بسته ابررسانایی برای مدت نامحدودی باقی می‌ماند، بدون این‌که نیاز به مولد الکتریکی باشد.
وجود جریان الکتریکی می‌تواند میدان مغناطیسی به وجود می‌آورد. با این حساب ماده ابررسانا می‌تواند تحت تأثیر این میدان معلق باقی بماند.
ماکت یک قطار معلق در یک میدان ابررسانایی ماکت یک قطار معلق در یک میدان ابررسانایی
سیستم مبتنی بر یک ابررسانا ویژگی‌های خود را حفظ می‌کند و بر خلاف قطار مغناطیسی معلق نیاز به تنظیم مداوم ندارد. البته این فناوری هنوز در سطح آزمایشگاهی است.
آن‌طور که کارشناسان می‌گویند دست‌کم ۱۰ سال طول خواهد کشید تا قطارهای شهری با استفاده از ابررسانا‌ها در فضای شهرها به صورت معلق حرکت کنند.
قطاری که با قدرت میدان مغناطیسی و ابرسانا‌ها حرکت می‌کند، حتی می‌توانند خود را روی نمای ساختمان‌های بلند هم - بدون تماس با سطح زیرین - بالا بکشد.
