پژوهشگران اسکاتلندی دریافتند افرادی که به نواختن آلات موسیقی اشتغال دارند، دارای مغزی فعال‌تر و دقیق‌تر هستند زیرا می‌توانند اشتباهات خود را در اجرا یافته و آن‌ها را نسبت به افراد معمولی سریعتر تثبیت کنند.
دکتر اینس جنتزش روانشناس و همکارانش ضمن انتشار نتایج بررسی خود اظهار کردند: ساز زدن سبب حفاظت انسان در برابر افت توان ذهنی، چه به علت سن و چه به علت بیماری می‌شود.
این یافته‌ها، نتایج پژوهش‌های پیشین را تقویت می‌کند. در پژوهش‌های قبلی ثابت شده بود قدرت ذهن با نواختن موسیقی ارتباط دارد.
محققان می‌گویند: نتایج بررسی حاضر ثابت کرده است که حتی داشتن فعالیت موسیقیایی به مقدار اندک برای عملکرد مغز نافع است.
در این بررسی، پژوهشگران عملکرد ذهنی افراد اهل موسیقی را با دیگران مقایسه کرده و با انجام وظایف متضاد ساده، آنان را به چالش وا‌داشتند.
در مجموع در این بررسی 36 نفر حضور داشتند که بر حسب تعداد مجموع ساعاتی که در طول مدت عمر خود با ساز سر و کار داشتند، به گروه‌های 8 تا 10 نفره تقسیم شده بودند.
کسانی که بیش از پنج هزار ساعت با ساز کار کرده بودند، در گروه بالا، از دو هزار تا پنج هزار ساعت در گروه وسط، 200 تا دو هزار ساعت در گروه پایین و کمتر از 200 ساعت در گروه خیر جای گرفتند.
پژوهشگران توان ذهنی هر شرکت‌کننده را طی یک جلسه که هر کدام دو ساعت طول می‌کشید، آزمودند. درطول جلسه، زمان واکنش شرکت‌کنندگان نسبت به وظایف ذهنی ساده اندازه‌گیری و همچنین اندازه‌گیری‌های مختلف فیزیولوژیک انجام می‌شد.
در این تحقیق وظایف ساده‌ی ذهنی مربوط به آزمون‌های شناختی نظیر آزمون استروپ توسط این روانشناسان مورد استفاده قرار گرفت. در این آزمون به شرکت‌کنندگان، نام رنگ‌ها و رنگ‌هایی عرضه می‌شد که الزاماً با هم یکی نبودند. به عنوان مثال، ممکن بود کلمه‌ی «آبی» با رنگ قرمز و کلمه‌ی «سبز» با نام آبی نشان داده شده باشد. این کار سبب ایجاد تضادی در ذهن شرکت‌کننده می‌شد که از وی نام رنگ هر کلمه‌ای را می‌پرسیدند که روبرویش ظاهر می‌شد. نامیدن رنگ وقتی با رنگی که نشان داده شده بود تطبیق داده نمی‌شد، بیشتر سبب اشتباه می‌شد.
در این بررسی، پژوهشگران از میان مسائل متفاوت، به زمان واکنش، صحت و نیز مقدار تطبیق بعد از خطا نظر داشتند. نتایج نشان داد که مقدار تمرین موسیقی با سرعت پاسخ ارتباط مثبت دارد و هرچه تمرین موسیقی بیشتر، سرعت پاسخ تند‌تر از وقتی است که تمرین موسیقی وجود نداشته و یا میزان آن کم است و تمام موارد صحیح است.
این نتیجه حاکی از آن است که ممکن است بالاتر بودن میزان تمرین موسیقی به طور کلی به پردازش موثرتر اطلاعات منتهی شود؛ لذا گزارشهای اولیه مبنی بر ارتباط مثبت میان سرعت ذهن و توان موسیقایی تأیید می‌شود.
