بسیاری از افراد وسواس را بیماری نمی‌دانند و گاه 10 سال بعد برای درمان مراجعه می‌کنند.
خصوصیت اصلی بیماری وسواس افکار یا اعمال وسواسی عود کننده است که منشاء همه آنها تکرار است.
برخی از این افکار و اعمال تکرار شونده به حدی برای فرد ناراحت کننده است که وقت زیادی از وی می‌گیرد و حتی زندگی روزانه و روابط اجتماعی و خانوادگی فرد را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
وسواس یک احساس مزاحم است که برای فرد خوشایند نیست، افکار غیرمنطقی، شمارش، چک کردن مدام، احتکار و جمع آوری بیش ازحد نیاز، احتیاط بیش از حد، ترس بی دلیل، قدم زدن بی مورد، وسواس برای تقارن و ... بروز می‌کند و گاهی از حالت افکار وسواسی صرف خارج می‌شود و عملکرد فرد را نیز وسواسی می‌کند.
باتوجه به اينکه آمار مبتلایان به وسواس را حدود سه درصد است، وسواس معمولا در سنین جوانی و نوجوانی آغاز می‌شود و اگرچه در برخی موارد در کودکی هم دیده می شود، اما بسیار نادر است.
به هر حال والدین باید از کودکی مراقب اعمال و افکار تکرارشونده در فرزندان خود باشند.
در نیمی از موارد وسواس بیماری شروع حاد دارد و در نیم دیگر از موارد شروع بیماری کند و آرام است و گاه پنج تا 10 سال طول می‌کشد تا فرد با علائم بیماری به پزشک مراجعه کند.
هرچقدر که وسواس مزمن و طولانی‌تر شود درمان آن سخت‌تر است.
فرد وسواسی معمولا از سوی سایر پزشکان به روانپزشک ارجاع می شود، زیرا وسواس باعث بروز عوارضی در وی شده است و این در حالیست که خود فرد معتقد است مشکل روحی ندارد و علائمی که دارد را بیماری تلقی نمی‌کند.
وقتی که وسواس در افراد ادامه پیدا کند گوشه گیری و انزوا را در پی خواهد داشت، زیرا با ویژگی‌هایی که افراد وسواسی دارند دیگران کمتر میل به ارتباط با آنان دارند.
وی در خصوص درمان وسواس نیز تاکید کرد: اولین خط درمان خصوصا برای افرادی که وسواس فکری دارند رفتار درمانی، روان کاوی و حساسیت زدایی است.
در حوزه درمان دارویی نیز می توان از داروهایی که روی سروتونین تاثیر می گذارند استفاده کرد که مصرف آن در کنار رفتار درمانی باعث می‌شود نتیجه مطلوب و سریع‌تر حاصل شود.
بنابراين بهتر است تا خانواده‌ها نسبت به رفتار فرزندان خود حساس باشند و چنانچه یک عضو وسواسی در خانواده وجود دارد سعی کنند کمتر در معرض استرس قرار گیرد و به علاوه کمک درمان او باشند.
