دانشمندان در مطالعاتشان شواهد فسیلی از میکروب‌هایی را یافته‌اند که از دیگر میکروب‌ها تغذیه کرده‌اند. این شکل از تغذیه «هتروتروفی» نامیده می‌شود.
هتروتروف‌ها نمی‌توانند مواد مغذی ارگانیک خود را بسازند، بنابراین مجبورند که دیگر اشکال حیات را بخورند. این امر در تضاد با خودخوارها (گیاهان) است که می‌توانند غذای خود را از سنتز نور خورشید یا مواد شیمیایی غیرزنده بسازند.
محققان پیشتر تصور می‌کردند که ارگانیسم‌ها برای مدت طولانی (حدود ۳٫۵ میلیارد سال) دیگر ارگانیسم‌ها را خورده‌اند.
با این حال، مطالعات جدید در دانشگاه آکسفورد توسط مارتین بریزر و تیم علمی‌اش، این فرایند را حدود ۱٫۹ میلیارد سال پیش برآورد کرده است.
در این تحقیق محققان برای نخستین بار چگونگی رخداد این فرایند و این که چه موجوداتی از موجودات دیگر تغذیه کرده‌اند را شناسایی کردند.
تیم بریزر، فسیل‌های گونه‌ای باکتری به نام Gunflintia را تحلیل کردند. قطر این فسیل‌ها فقط سه تا ۱۵ میکرون گزارش شد؛ این در حالی است که عرض روزنه یک سوزن یک هزار و ۲۳۰ میکرون است.
در مقایسه با دیگر فسیل‌های باکتریایی، به نظر می‌رسید، غلاف لوله‌یی بیرونی این باکتری‌ها حاوی روزنه‌هایی بود که نشان می‌داد دیگر باکتری‌ها از آنها تغذیه کرده‌اند.
سرنخ دیگر مبنی بر این که زمین ابتدایی دنیای تغذیه باکتری‌ها از باکتری‌ها بوده، کشف شکلی از سولفید آهن بود که جایگزین بخش‌هایی از غلاف‌های Gunflintia شده بود.
سولفید آهن ماده اتلافی تعدادی از باکتری‌های هتروتوفی است که از سولفات تنفس می‌کنند.
بوی گندیده تخم مرغ در واقع، ناشی از سولفید هیدروژن (ترکیب سولفید و هیدروژن موجود در هوا) بوده است.
مطابق تحقیقات پیشین، قدمت این باکتری‌های کاهنده سولفات که در نهایت سولفیدها را تولید می‌کنند به ۳٫۵ میلیارد سال پیش بازمی‌گردند؛ اما تحقیقات جدید نشان می‌دهند که فسیل‌های Gunflintia فقط حدود نیمی از این زمان قدمت دارند.
محققان همچنین دریافتند که خوشه‌های باکتری‌های کروی و میله‌یی به اندازه یک میکرون در فسیل‌های Gunflintia ممکن است حین مصرف میکروب‌های بزرگ‌تر از بین رفته باشند.
یک مطالعه در سال ۲۰۰۷ نیز دریافت که میکروب‌های باستانی ممکن است رنگ ارغوانی از خود ساطع کرده باشند؛ بنابراین زمین ابتدایی ممکن است ارغوانی بوده باشد.
